قلم مهمترین دستاورد بشری
قلم مهمترین دستاورد بشری
متنی از نازیلا نوبهاری به بهانه روز قلم
سده‌ها پیش در ایران باستان، تیرگان (سیزدهم تیرماه) یکی از مهمترین جشن‌های ایران بوده که آیین‌های مخصوصی داشته و یکی از آن‌ها پاسداشت قلم بوده است.
یکی از دلایلی که برای این جشن ذکر شده، این است که در این روز، هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت، و دیگر اینکه به نوشته‌ی ابوریحان بیرونی (سیزدهم تیرماه) روز ستاره‌ی تیر یا عطارد است و چون عطارد، کاتب ستارگان است، می‌توان سیزدهم تیرماه را روز نویسنده نامید.
جای خوشبختی است که انجمن قلم با نگاهی دقیق به آنچه از گذشتگان به یادگار مانده است روز چهارده تیر را در تقویم به عنوان روز قلم در ایران به ثبت رسانده است.
قلم ضروری ترین ابزار بشری در حفظ فرهنگ، تاریخ و پیشرفت یک جامعه است. شاید بتوان گفت قلم یک تیغ تیز دو وجهی است؛ وجه مثبت آن می تواند برش یک غده چرکی و بدخیم و خارج کردنش برای نجات جان یک شخص باشد و یا در جهت منفی برای قطع شاهرگ و نابودی مورد استفاده قرار بگیرد… دو وجه تعالی و انحطاط دو ویژگی مهم برای قلم می باشد. بی دلیل نیست که در کتاب‌های آسمانی به قلم و آن چیزی که نوشته و آنچه که خواهد نوشت قسم یاد شده.
قلم و نوشتن از با اهمیت‌ترین دستاوردهای فکری بشری است که باید همواره مورد توجه قرار بگیرد.
قلم مهمترین دستاورد بشری در هنرهای دیگر نیز جایگاه ویژه‌ای دارد و نمی توانیم نقش اساسی قلم در تمام هنرها را نادیده بگیریم. یک صفحه کاغذ تا وقتی که قلمی بر آن به حرکت در نیامده، هیچ نیست؛ یعنی یک فضای خالی و پوچ است، اما به محض اینکه قلم بر روی کاغذ به رقص در میاد مفاهیم، واژه ها و انواع اندیشه های متعدد بر صفحه سفید نقش می بندند..
در سینما و تئاتر، نقاشی، موسیقی، طراحی، مجسمه سازی و… در تمامی هنرها نقش قلم یک واژه کلیدی است. بنابراین از هر زاویه که بنگریم تمام هنرها و آن چیزی که توسط اندیشه انسانی خلق می شود به قلم وابستگی دارد.
در ادوار گذشته افرادی که قلم فرسایی می کردند در جامعه از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند. پادشاهان، اهل قلم و اندیشمندان را گرد خود جمع می کردند و با این کار به سلسه و حکومت خود آبرو و اعتبار می بخشیدند.
نقش نویسندگان در تمام حوزه های فرهنگ، ادب و علوم مختلف بر هیچ کس پوشیده نیست و اختصاص یک روز خاص به این مهم عملی پسندیده و قابل تامل است. اما نباید تنها به حرف بسنده کرد توجه و رسیدگی به آنان که روزها و سالیان عمر گرانبهای خود را صرف تحقیق و تفحص و قلم فرسایی می کنند از وظایف جامعه و مسئولین وقت است.
و یادمان باشد؛
“کی گفته مهم نیست، چی گفته مهم است”
یادداشت روز
